Επιστροφή στον "τόπο του εγκλήματος", εδώ στο blog, αυθόρμητα, γυρνώντας έτος...
"Έχουμε έναν νέο πρόεδρο και δεν έχει κάνει λάθη, όχι ακόμα τουλάχιστον. Αν κάνει θα τον σταματήσουμε. Δεν θα ανεχθούμε για άλλα τέσσερα χρόνια τα ίδια σκατά..."
Τζιμ Μόρισον μετά την εκλογή του Νίξον, 1968
Αυτές τις μέρες "σκάλιζω" τα πράγματα γιατί με αυτά που συμβαίνουν θα έπρεπε να κάνουμε καθημερινό check up λοβοτομής...
Κακό σημάδι να τα βάζει κανείς με όλους τους δήθεν "επαναστάτες" ή "ήρωες" ( πριν & μετα -πολίτευσης), που σήμερα είναι φραγκάτοι "κρατικά στελέχη", business men που τακιμιάζουν με το κράτος, βουλευτές και "καλλιτέχνες" της "μαζικής" τέχνης. Όλοι αυτοί γνώρισαν την δύναμη της νιότης για να βρουν το αντίδοτο σήμερα να την καταστείλουν...
" Ήρωας είναι κάποιος που επαναστατεί ή μοιάζει να επαναστατεί, απέναντι στα γεγονότα της ζωής και φαινομενικά θριαμβεύει. Προφανώς, μπορεί να πρόκειται για ένα τυχαίο γεγονός. Δεν μπορεί να είναι μια μόνιμη κατάσταση. Πράγμα που δεν σημαίνει ότι ο κόσμος δεν θα έπρεπε να επαναστατεί εναντίον των γεγονότων της ζωής. Μια μέρα ποίος ξέρει, ίσως μπορέσουμε να νικήσουμε το θάνατο, την αρρώστια, τον πόλεμο "
Τζιμ Μόρισον , 1969
Ο κόσμος σήμερα δεν μπορεί να πιστέψει σε πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα, νιώθει όμως ανήμπορος να αντισταθεί γιατί του υπενθυμίζουν συνεχώς τα media ότι του λείπει η ιδεολογία.
Δείτε την καταστολή των "αγανακτισμένων", μόλις πίστεψαν και οι ίδιοι ότι τους λείπει το ιδεολογικό υπόβαθρο διαλύθηκαν, με την βοήθεια πάντα του παρακράτους και της "χειρουργικής" προπαγάνδας.
Έπρεπε να υπήρχε πίστη ότι υπάρχει ιδεολογία και θεωρία χωρίς να είναι απαραίτητη η ένταξη σε κάποιο διεφθαρμένο κόμμα. Η ήττα του κόσμου ήρθε παρέα με την απόλυτη υποταγή του.
Τα media, που δεν είναι γραφεία τύπου της τρόικας/κυβέρνησης έκλεισαν ή κλείνουν σύντομα και ακολουθούν Οργουελικές καταστάσεις όπως περιγράφονται στο βιβλίο του "1984".
Η τέχνη προσπαθεί να ανοίξει "πόρτες" στην σκέψη, να δώσει νέα οράματα αλλά δεν μπορεί να υποσκελίσει τον βομβαρδισμό προϊόντων μαζικού πολιτισμού..
"Οι κύριοι μας καλμάρουν με τις εικόνες. Μας δίνουν συναυλίες, γκαλερί, θεάματα, κινηματογράφο. Ιδίως κινηματογράφο. Μέσω της τέχνης, μας μπερδεύουν και μας τυφλώνουν, καθιστώντας μας σκλάβους. Η τέχνη στολίζει τους τοίχους των κελιών μας, μας κρατά βουβούς, αφηρημένους και αδιάφορους.."
Τζιμ Μόρισον ( Ποιητική συλλογή, The Lords and the New Creature )
Η σημερινή κατάσταση γεννά ερωτήματα, συναισθήματα ή και υποθέσεις για την "κρίση". Ίσως είναι ένας ακόμα κύκλος που ανοίγει και κλείνει όπως άλλωστε όλοι οι πόλεμοι και συρράξεις του παρελθόντος με στρατιωτικά ή οικονομικά μέσα. Οι περίοδοι κρίσης εκτός από αποκαΐδια γεννούν οράματα, πολιτισμό και ελπίδα. Όλα αυτά όμως γεννιούνται μέσα από το πνεύμα, την ρομαντική επανάσταση και το σύνθημα να πατήσουμε πόδι και να περάσουμε στην "άλλη πλευρά" ανοίγοντας κάποια "νέα πόρτα" στις αντιλήψεις και την νοοτροπία μας.
Όλες αυτές οι σκέψεις, σε ανύποπτες στιγμές, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας ηλεκτρισμός συνειδησιακής εξέργεσης που προκαλούν τα ποιήματα του Τζιμ Μόρισον.
Στα δεκαπέντε αποστηθίζαμε τους στίχους των τραγουδιών του, λίγο αργότερα μελετούσαμε τα ποιήματά του και μαθαίναμε τα πρώτα ακκόρντα στην κιθάρα παλεύοντας το Light My Fire και το Riders on the Storm. Ακολουθεί η ταινία του Όλιβερ Στόουν για τους The Doors και άπειρες βιογραφίες και ντοκυμαντέρ. Η ταινία Αποκάλυψη Τώρα του Κόπολα ζωντανεύει όλο το πνεύμα του Μόρισον και μένει εδώ να μας θυμίζει ότι κάπου, κάποτε "τελειώνουν όλα" ( the end, από το The Doors ) και μένουμε ίσως φτωχότεροι μετά από τις επιλογές μας που δεν μας αφήνουν να γυρίσουμε πίσω .
Το πρώτο και ίσως κορυφαίο άλμπουμ "The Doors" με το μη ενοχικό ερωτικό Light my fire και το δεύτερο " Strange Days" με το Love me two times και το ακόλαστο The music is Over κάνουν στον κόσμο γνωστό τον σαμάνο, φίλο του θεού Διόνυσου που αναβιώνει τις μυστικιστικές του τελετές και όργια μπροστά σε ένα εκστασιασμένο κοινό.
Φανατικός μελετητής της αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας, ενσαρκωτής του Οιδίποδα και του θεού Πάνα, προκαλεί την αντιφατική τότε αμερικανική κοινωνία που δεν την απασχολεί το λαθρεμπόριο αλκοόλ αλλά το τσίγκινο κουτάκι μπύρας που εκτοξεύει κάποιος σε ένα πάλκο, δεν την απασχολούν οι ναπάλμ που πέφτουν βροχή στο βιετνάμ αλλά μια "άσεμνη" χειρονομία ενός καλλιτέχνη.
Ακολουθεί το τρίτο άλμπουμ "Waiting for the Sun" με το Hello I love you, το "The Soft Parade" και αμέσως μετά το " Morrison Hotel" ένα άλμπουμ γεμάτο blues ήχο, στέρεο και ιδιαίτερα σαγηνευτικό. Το 1971 κυκλοφορεί το τελευταίο άλμπουμ των The Doors το "LA Woman" που περιέχει εκτός των άλλων το εφιαλτικό και προφητικό Riders on the storm, μια διασκευή του blues τραγουδιού του Τζον Λι Χούκερ το Crawling King Snake και την "πιασάδικη" επιτυχία Love her Madly.
Σίγουρα το "An American Prayer", άλμπουμ που ηχογραφήθηκε 5 χρόνια μετά τον θάνατο του Morrison έχει μεγάλο ενδιαφέρον μια και η μουσική εξελίσσεται πάνω στην ηχογραφημένη φωνή του που απαγγέλει ποιήματα..
"Ποιήματα και τραγούδια, ίσως είναι τα μόνα που μπορούν να επιβιώσουν ενός ολοκαυτώματος.
Η πραγματική ποίηση δεν λέει τίποτα, απλώς καταγράφει δυνατότητες. Ανοίγει όλες τις πόρτες. Και εσείς, μπορείτε να περάσετε από όποια προτιμάτε."
Τζιμ Μόρισον , 1970
Τον Απρίλι του 1970 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή " The Lords and the New Creature" κάτι που συγκίνησε ιδιαίτερα τον Μόρισον λέγοντας σε ανθρώπους του στενού του κύκλου το εξής :
"Αυτή είναι η πρώτη φορά που δεν μου την έφεραν.."
Η υπογραφή του βιβλίου έφερε την υπογραφή" Τζέιμς Ντάγκλας Μόρισον, ο ποιητής, ο εγκληματίας", όπως ακριβώς τον ανέφεραν στους δικαστικούς κύκλους και στους φακέλους των μυστικών υπηρεσιών που τον παρακολουθούσαν.
Δεν μπορώ να θεωρήσω "φάντασμα" κάτι επίκαιρο και ζωντανό όπως αυτό που επιμένει να υπάρχει, σε κάθε ηλικία, όταν κάποιος νιώθει την ανάγκη να εξεργεθεί, να θέλει τον κόσμο και να τον θέλει "τώρα".
Εξάλλου "..όταν ξυπνήσεις και δεν θα βλέπεις πια τον ήλιο, ή θα είσαι νεκρός ή θα είσαι εσύ ο ήλιος"...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου