Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Mark Knopfler - Λυκαβηττός 15-6-2008


Τελικά ήταν μια μαγική βραδιά γεμάτη με ήχους που σε ταξιδεύουν.

Ο Mark Knopfler, η κιθάρα, η φωνή και η ψυχή των Dire Straits ήταν ο καπετάνιος σε ένα μουσικό ταξίδι του Αθηναϊκού κοινού μέσα σε ένα καράβι ήχων και χρωμάτων. Η εναλλαγή των κιθάρων (ακόμα και στο ίδιο κομμάτι) η κλασσική χροιά της φωνής του, αυτή τη φορά είχαν εμπλουτιστεί με ένα υπέροχο σκοτσέζικο βιολί και σε συνδυασμό με τις folk/country επιρροές του, προσπάθησε να δώσει το τωρινό στίγμα του : Δεν είμαι οι Dire Straits, είμαι ο Mark Knopfler.


"Δεν παίζω τίποτα που δεν θέλω να παίξω, δήλωνε ο ίδιος όταν ανέβω στη σκηνή και παίξω το "Sultans Of Swing" το "Money For Nothing", το "Romeo & Juliet" ή το "Brothers In Arms" είναι επειδή το θέλω. Σημαίνει πολλά για εμένα το γεγονός ότι κάποιο τραγούδι έχει σημαδέψει τις ζωές των ανθρώπων".

Έτσι έλεγε και είχε δίκιο εν μέρει (Δεν παίζω τίποτα που δεν θέλω να παίξω) αλλά τελικά μας άφησε μια περίεργη γεύση καθώς δεν έπαιξε πολλά τραγούδια που έχουν «σημαδέψει τις ζωές των ανθρώπων».

Στα αρνητικά της συναυλίας ήταν η μικρή διάρκεια, ο "όχι τόσο καλός ήχος" που έμοιαζε να μην αντέχει τη δύναμη της κιθάρας του, η μη καλή προφορά των λέξεων (αυτό υπήρχε πάντα - εξάλλου δεν λάτρεψε κανείς τους Dire Straits για τον στοίχο τους αλλά για τις υπέροχες μελωδίες) και κυρίως η απότομη αποχώρηση από τη σκηνή (ακριβώς 2 ώρες) χωρίς να πούνε ούτε γεια (χαιρέτισαν όμως) και χωρίς να ικανοποιήσουν τον κόσμο που φώναζε ρυθμικά "Money for Nothing" - το πιο γνωστό τραγούδι των Dire Straits που δεν ήταν τελικά μέρος του set list. Γενικά πολλά γνωστά κομμάτια δεν παίχτηκαν και ήταν προφανής η προσπάθεια του Mark να προωθήσει το νέο του άλμπουμ που κυκλοφόρησε πέρσι " Kill To Get Crimson".
Ετικέτες

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

John Alton the maestro of the Film Noir atmosphere

John Alton was an American cinematographer. He made is feature film debut in 1927 with The Student Prince in Old Heidelberg. Alton won an Academy Award for cinematography of An American in Paris, becoming the first Hungarian-born person to win it. Alton is most famous for  films noir style of the classic period . "But when I'd take most any director aside and ask him to sit down with me, he'd look at me as if I were crazy. He'd say, 'I've never sat down with a cameraman to talk about these things. What do you mean? You just pump a lot of light in!' I'd say 'You don't 'pump' light into a scene. That light has to tell something. There's a meaning, and it establishes a mood.' That was the difference between my pictures and some of the others: [in mine], each mood was different. The mood had to be done with lighting. That's my profession — not the lighting and how to light, but bringing out the mood."  ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Phantom lady , 1944

Phantom Lady is a 1944 American film noir directed by Robert Siodmak. The film was Siodmak's first Hollywood noir and was based on the novel of the same name written by Cornell Woolrich but published under the pseudonym William Irish. Starring Franchot Tone, Ella Raines, and Alan Curtis. A devoted secretary ( Ella Raines ) risks her life to try to find the elusive woman who may prove her boss ( Alan Curtis) didn't murder his selfish wife .  Phantom Lady features an incapacitated male, leaving a strong female lead to take a determining role in the action of the story — fairly unusual for 1944. Ella Raines turns vamp, and has her femininity and internal strength quoshed, as she plays dangerous on the streets, the concert hall, on bars and the shadows of the " psychopathic" killer who is revealed by his weaknesses and mistakes. One of the most characteristic moments of the film is the involvement of the protagonist with Elisha Cooke Jnr, who plays a ver...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

James 2008 - Tim Booth

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς ένας μοντέρνος χορευτής, ιδιόρυθμος ηθοποιός ξεσήκωσε τα εφηβικά μου όνειρα, φώλιασε στις απόκρυφες σκέψεις και επιθυμίες μου, τραγούδησε τα συναισθήματά μου..κέρδισε τα πρώτα riffs στις μουσικές χορδές μου, σιγοψιθύρισε σκόπους αναζήτησης στα βήματά μου...μου έριξε φως στις σκοτεινές πλευρές του έρωτα και κάθισε σαν αγκάθι στα συναισθήματά μου..κάτι που δεν με εγκαταλείπει όπως κάθε δάκρυ πόνου ή αγάπης που έχουμε μέσα μας όταν δεν το έχουμε δεχτεί. Οι James κυκλοφόρησαν το νέο album "Hey Ma" Δεν θα ήθελα να μπω άμεσα στη διαδικασία παράθεσης συναισθημάτων για τον ήχο και τα διάφορα ακούσματα, πραγματικά είναι νωρίς...όσοι αγάπησαν το "Seven" , το " Laid" ή το "millionaires" θα καταλάβουν ότι πρέπει να αφεθούν πρώτα, να δοθούν στην μουσική και μετά να κρίνουν... Στα χρόνια της εφηβείας μας στο σχολείο ακούσαμε πρώτη φορά το " So many ways " και το μουσικό ταξίδι μόλις είχε αρχίσει..Πιστεύετε ότι τ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα