Το μεγαλείο του ανθρώπου ίσως έγκειται σε λίγα, λεπτά μα ουσιώδη πράγματα ή χαρακτηριστικά.. Οι σχέσεις μεταξύ φίλων, συνεργατών, ζευγαριών ή απλά εραστών το αποδεικνύουν καθημερινά, σχέσεις που θα δοκιμαστούν μέσα από μικρά καθημερινά πράγματα και όχι από πολέμους, μάχες και ίσως μεγάλα προβλήματα. Η επαφή των ανθρώπων και η πραγματική διάσταση της σχέσης αποκαλύπτεται όταν υπάρχει ευτυχία, ευημερία και επιτυχίες στην μία ή την άλλη πλευρά, στον έναν ή στον άλλον δηλαδή...Αυτό που έλεγαν ότι οι πραγματικές σχέσεις κρίνονται στα δύσκολα, ισχύει μεν αλλά έχει αποδυναμωθεί τα τελευταία χρόνια μια και η νοοτροπία μας, που δυστυχώς διακατέχεται από ανταγωνιστικά ένστικτα, αναφέρεται όχι τόσο στις προσωπικές μας επιλογές, δράσεις ή παραλείψεις αλλά στο τι κάνει ο διπλανός, ο φίλος, ο συνεργάτης, η σύντροφος...οι παραλείψεις, τα λάθη αλλά και οι επιτυχίες του( αυτές πληγώνουν!!) Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν αυτόματα μια και βίωσα αυτό το διάστημα δυσάρεστες αλλά ευτυχώς και ευχάριστες επί των πλείστον εμπειρίες! Όπως επίσης εμπειρία μοναδική ήταν η συναυλία των Madrugada τον Μάιο του 2003 και όλες οι επόμενες φαντάζομαι που δεν κατάφερα να παρακολουθήσω δυστυχώς.. Για να σταματήσω την φλυαρία, θα αναιρέσω τα παραπάνω!Τι σχέση έχει η νοοτροπία του κόσμου με τα αισθήματα..τον έρωτα ή ακόμα καλύτερα το μεγαλείο που μπορεί να προκύπτει από εκεί, μεγαλείο που ίσως εμπεριέχει πόνο ή ακόμα καλύτερα θυσία. Πραγματικά είναι ψέματα τα παραπάνω μην πω κάτι χειρότερο, ο λόγος που έγραψα σήμερα είναι ένα μέρος από αφιέρωμα που πρόλαβα λίγο να ακούσω στο ράδιο ενώ γυρνούσα αργά σπίτι. Η αυλαία για τους Madrougada έκλεινε με το αγαπημένο μου τραγούδι Majesty.. Παρασύρθηκα.... "But in my mind I could still climb inside your bed And I could be victorious Still the only man to pass to the glorious arch of your head, o-oh Oh you were majesty Your ropes were heavy And your cheeks were very red Oh you were majesty And it`s like I said That spirit, is now dead"
Το μεγαλείο του ανθρώπου ίσως έγκειται σε λίγα, λεπτά μα ουσιώδη πράγματα ή χαρακτηριστικά.. Οι σχέσεις μεταξύ φίλων, συνεργατών, ζευγαριών ή απλά εραστών το αποδεικνύουν καθημερινά, σχέσεις που θα δοκιμαστούν μέσα από μικρά καθημερινά πράγματα και όχι από πολέμους, μάχες και ίσως μεγάλα προβλήματα. Η επαφή των ανθρώπων και η πραγματική διάσταση της σχέσης αποκαλύπτεται όταν υπάρχει ευτυχία, ευημερία και επιτυχίες στην μία ή την άλλη πλευρά, στον έναν ή στον άλλον δηλαδή...Αυτό που έλεγαν ότι οι πραγματικές σχέσεις κρίνονται στα δύσκολα, ισχύει μεν αλλά έχει αποδυναμωθεί τα τελευταία χρόνια μια και η νοοτροπία μας, που δυστυχώς διακατέχεται από ανταγωνιστικά ένστικτα, αναφέρεται όχι τόσο στις προσωπικές μας επιλογές, δράσεις ή παραλείψεις αλλά στο τι κάνει ο διπλανός, ο φίλος, ο συνεργάτης, η σύντροφος...οι παραλείψεις, τα λάθη αλλά και οι επιτυχίες του( αυτές πληγώνουν!!) Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν αυτόματα μια και βίωσα αυτό το διάστημα δυσάρεστες αλλά ευτυχώς και ευχάριστες επί των πλείστον εμπειρίες! Όπως επίσης εμπειρία μοναδική ήταν η συναυλία των Madrugada τον Μάιο του 2003 και όλες οι επόμενες φαντάζομαι που δεν κατάφερα να παρακολουθήσω δυστυχώς.. Για να σταματήσω την φλυαρία, θα αναιρέσω τα παραπάνω!Τι σχέση έχει η νοοτροπία του κόσμου με τα αισθήματα..τον έρωτα ή ακόμα καλύτερα το μεγαλείο που μπορεί να προκύπτει από εκεί, μεγαλείο που ίσως εμπεριέχει πόνο ή ακόμα καλύτερα θυσία. Πραγματικά είναι ψέματα τα παραπάνω μην πω κάτι χειρότερο, ο λόγος που έγραψα σήμερα είναι ένα μέρος από αφιέρωμα που πρόλαβα λίγο να ακούσω στο ράδιο ενώ γυρνούσα αργά σπίτι. Η αυλαία για τους Madrougada έκλεινε με το αγαπημένο μου τραγούδι Majesty.. Παρασύρθηκα.... "But in my mind I could still climb inside your bed And I could be victorious Still the only man to pass to the glorious arch of your head, o-oh Oh you were majesty Your ropes were heavy And your cheeks were very red Oh you were majesty And it`s like I said That spirit, is now dead"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου