And.. how many times can a man turn his head, and pretend that he just doesn't see? The answer my friend is blowing in the wind, the answer is blowing in the wind....
Ο κύριος Ντίλαν έχει κάτι που ίσως μένει για πάντα ακριβό μυστικό, ανεξιχνίαστο και σίγουρα αναπάντητο σε αυτόν τον αιώνα ίσως και στον επόμενο που θα διανύσουμε, είναι "άγνωστος" αν και περιφέρει το μνημειώδες έργο του έως και σήμερα σε όλο τον κόσμο "ζωντανά" , ο ίδιος αυτοπροσώπως με περισσότερη διάρκεια και συνέπεια από όλους όσους έχουν επηρεαστεί από την ποίηση και την μουσική του..
Είναι απίστευτο , ο ίδιος ο μίστερ Ντίλαν να παρουσιάζει σε όλους μας όλα αυτά με το οποία κάποιοι μεγάλοι καλλιτέχνες έβγαλαν "ψωμάκι" τις τελευταίες 3 δεκατετίες ανά την υφήλιο. Είναι τραγικό αλλά και μαγικό παράλληλα...
Για να καταλάβετε τι εννοώ δείτε το video που τσακίζει ότι έχει να κάνει από απλές θεωρίες και καταγραφές...(φλυαρίες δηλαδή)
Ο Ντίλαν γεννήθηκε στο Ντουλούθ. Στον δρόμο του μπλουζ από την Μινεσότα στην Λουιζιάνα, από τον Νότο στον βορά και ίσως κάποιος ακόμη και σήμερα μπορεί να ακούσει τις βαριές ανάσες των μαύρων δούλων που υποβάσταζαν και μετέφεραν την σύγχρονη κουλτούρα της Αμερικής, το μπλουζ παράλληλα με στις όχθες του Μισισίπι στην αδηφάγα Δύση! Ο δρόμος ένα στοιχειωμένο πέρασμα γεμάτο αίμα, ιδρώτα, μαύρες τελετουργίες και ανάθεμα...αλλά και έμπνευση, αγώνα και επανάσταση που θα στιγματίσει για πάντα όλες τις γενιές τις Δύσης..Στο πέρασμα αυτό μυήθηκαν επίσης οι Muddy Waters , John Lee Hooker, Bessie Smith, o B.B. King και σαφώς ο Έλβις που έμελλε να ζει για πάντα εκεί που γεννήθηκε το R'd B και η rock μουσική.
Ο Ντίλαν εμπνεύστηκε επίσης από την Νέα Υόρκη παίζοντας για μισό δολάριο σε τοπικά μπαράκια. Λίγο αργότερα στο Μανχάταν "παγιδευμένος" επί μέρες στο Chelsea Hotel, ξενοδοχείο που στοίχειωσε τη Show biz γιατί φιλοξενούσε τους απανταχού μουσικούς που έφταναν στο Αμέρικα για μια καλύτερη τύχη γράφωντας τα περισσότερα από τα αντιπροσωπευτικά του τραγούδια εκεί ( ο Σιντ Βίσιους σκότωσε σε αυτό το ξενοδοχείο τη Νάνσι Σπάνγκεν!)
Το highway 61 από τον Νότο έως τον Καναδά. Το Μεξικό με τους φυγάδες, την φοροδιαφυγή και τον δρόμο των νεκρών, το Χουαρέζ ,πόλη που βρίσκεται απέναντι από το Ελ πάσο στο Τέξας, έως σήμερα κέντρο διακίνησης μεταναστών, αλλά και επικίνδυνων εγκληματιών. Τη ρατσιστική Οξσφόρδη του Νότου, τις φυλακές Άττικα που αποτέλεσαν κρεματόριο μαύρων κρατουμένων, την άδικη δίκη του «Τυφώνα» που είχε αίσια κατάληξη...
Ομολογώ ότι δεν με ενδιαφέρει η αυτοβιογραφία του κυρίου, δεν είναι θέμα μελέτης κάποιος που σε λίγες μέρες εμφανίζεται μπροστά στα μάτια μας να μας πει για άλλη μια φορά ότι δεν τον γνωρίζουμε...δεν τολμήσαμε να τον μάθουμε ποτέ..
Με τρώει όμως γιατί δεν πήρα ποτέ σοβαρά την επιρροή του πάνω μου μια και το blowing in the wind ήταν το πρώτο τραγούδι που μελέτησα στην κιθάρα...το one more cup of coffee ήταν το πρότυπο άκουσμα για το πέρασμα προς την ροκ μουσική πριν ανακαλύψω το highway Star των Deep Purple..και επίσης ποτέ δεν θα ξεχάσω ότι το τραγούδι του Τζίμι Χέντριξ που με κέρδισε ήταν το All along the wathctower..που βέβαια δεν ήταν του Χέντριξ...
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να θυμίσω λίγο το electric ladyland του Χέντριξ που διακατέχεται από το παραπάνω εν λόγο τραγούδι όπως αντίστοιχα το ίδιο συμβάνει και με Stripped Live album των Rolling Stones που έχει ενσωματώσει μια ιδιαίτερη ηλεκτρική διασκευή του Like a Rolling Stone!
Από τις δεκάδες διασκευές που βοήθησαν όσον αφορά τη φήμη κορυφαία συγκροτήματα μου έμειναν επίσης το Mr Tampurine Man των Birds, το Knocking On Heaven's Door από τους Guns N' Roses, το It's All Over Now Baby Blue από τους Them με την ιδιαίτερη ερμηνεία του Van Morrison ..Σίγουρα μια και δεν μπορώ να γνωρίζω όλες τις μεγάλες ερμηνείες και διασκευές παραθέτω ότι με άγγιξε προσωπικά..όπως εκ παραδρομής νομίζω ότι και οι U2 στο Rattle and Ham δίνουν το βήμα στον Ντίλαν με μια ιδιαίτερη ηλεκτρική εκτέλεση του All Along the Watchtower...
Το ταξίδι από τον Νότο προς την Δύση φέρει συνεπιβάτες τον Δημήτρη Πουλικάκο με το "Γύρω γύρω από την Σκοπιά" (All along the watchtower), τον Διονύση Σαββόπουλο με τον Άγγελο Εξάγγελο, τους Αδελφούς Κατσιμίχα, τον Πλιάτσικα με το Senor, τον Βασίλη Καζούλη και ίσως όλους εμάς που χρόνια τώρα ψιθυρίζουμε :
Mama put my guns in the ground
I can't shoot them anymore
That cold black cloud is comin' downFeels like I'm knockin' on heaven's door
Πάντως ο mr Ντίλαν το είπε....
"Αντί να μου αποδίδουν όλα αυτά που μου αποδίδουν, θα μπορούσαν να κάνουν κάτι πάρα πολύ απλό. Να αποκωδικοποιήσουν τους στίχους μου. Τότε θα ήξεραν για μένα τα πάντα»
Και εγώ θα απαντούσα.."Κύριε δεν σας ξέρουμε..αλήθεια πείτε μας ποίος είστε..."
gk
By Giannis Kintzios
Your words have sent us on another journey through time with musical undertones, hitting high and low notes of reflection and self-discovery...a deeper view and reminder of where we've been, where we are...and where we're going.
ΑπάντησηΔιαγραφήThanks again dear writer...continue your good work!
As it in the words of the man himself:
"No reason to get excited," the thief, he kindly spoke,
"There are many here among us who feel that life is but a joke.
But you and I, we've been through that, and this is not our fate,
So let us not talk falsely now, the hour is getting late."
Phoebe S
yperoxh douleia .....mpravo Gianni...:)))
ΑπάντησηΔιαγραφήgrafeis polu omorfa!!!!!