Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

David Gilmour - So far away...

Γυρίζοντας προς το σπίτι μετά από μια μεσημεριανή/απογευματινή βόλτα..ο καιρός ή ίσως και η διάθεση μου ήθελαν να με ταξιδέψουν λίγο πιο μακριά και σίγουρα ΟΧΙ σπίτι, γι αυτή την διάθεση αφορμές υπάρχουν πολλές, σύνθετες ή ακόμη και πιο πολυσύνθετες! Ποιά όμως είναι τα αίτια; Εδώ είναι όλη ουσία...ένας ήχος ίσως, μπορεί να σε παρασύρει κάποιου πιo μακρυά; Όχι πάντα, δεν μπορεί να σε παρασύρουν οι ήχοι εκτός εάν έχουν ριζώσει κάπου βαθιά στο ασυνειδήτό σου..και όταν ο αέρας και οι εικόνες γύρω σου τους ενεργοποιούν, τότε είναι αδύνατο να μην ταξιδέψεις μαζί τους στον προορισμό που μόνο εσύ και ο μουσικός που τους γέννησε γνωρίζεις, κανείς άλλος δεν μπορεί να αντιληφθεί, δεν μπορεί να ξέρει...

Το "λάθος "το έκανα πριν βγω στην εθνική...ψάχνοντας να βρω μια συλλογή mp3!
Τη συλλογή δεν την βρήκα...αλλά έπεσε στα χέρια μου ένα παλαιό cd, μου το είχε γράψει ένας φίλος πριν πολλά χρόνια. Η αγωνία μου κορυφώνεται την ώρα που το τοποθετώ στον player και περιμένω να ακούσω το πρώτο τραγούδι(άραγε θα παίξει;)...No way out of here, David Gilmour, 1978, από το πρώτο σόλο άλμπουμ του κιθαρίστα και τραγουδιστή των Pink Floyd.

Το επόμενο τραγούδι, ένα από τα αγαπημένα μου με πήγε ακόμα πιο μακριά αλλά και πιο κοντά σε μένα. Ξέρετε είναι δύσκολο να βρεις τον χώρο σου, κάπου που να μην χρειάζεται να δικαιολογείς και να εξηγείς τον εαυτό σου... ας είναι το "So fay away", από τον ίδιο δίσκο, τον ίδιο καλλιτέχνη..

So far away...
"My love is lying here , She's far away though she looks so nea
"Time will tell" she says to me , When a warm coat is all I need !"
ΓΚ
Ετικέτες

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

John Alton the maestro of the Film Noir atmosphere

John Alton was an American cinematographer. He made is feature film debut in 1927 with The Student Prince in Old Heidelberg. Alton won an Academy Award for cinematography of An American in Paris, becoming the first Hungarian-born person to win it. Alton is most famous for  films noir style of the classic period . "But when I'd take most any director aside and ask him to sit down with me, he'd look at me as if I were crazy. He'd say, 'I've never sat down with a cameraman to talk about these things. What do you mean? You just pump a lot of light in!' I'd say 'You don't 'pump' light into a scene. That light has to tell something. There's a meaning, and it establishes a mood.' That was the difference between my pictures and some of the others: [in mine], each mood was different. The mood had to be done with lighting. That's my profession — not the lighting and how to light, but bringing out the mood."  ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Phantom lady , 1944

Phantom Lady is a 1944 American film noir directed by Robert Siodmak. The film was Siodmak's first Hollywood noir and was based on the novel of the same name written by Cornell Woolrich but published under the pseudonym William Irish. Starring Franchot Tone, Ella Raines, and Alan Curtis. A devoted secretary ( Ella Raines ) risks her life to try to find the elusive woman who may prove her boss ( Alan Curtis) didn't murder his selfish wife .  Phantom Lady features an incapacitated male, leaving a strong female lead to take a determining role in the action of the story — fairly unusual for 1944. Ella Raines turns vamp, and has her femininity and internal strength quoshed, as she plays dangerous on the streets, the concert hall, on bars and the shadows of the " psychopathic" killer who is revealed by his weaknesses and mistakes. One of the most characteristic moments of the film is the involvement of the protagonist with Elisha Cooke Jnr, who plays a ver...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

James 2008 - Tim Booth

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πώς ένας μοντέρνος χορευτής, ιδιόρυθμος ηθοποιός ξεσήκωσε τα εφηβικά μου όνειρα, φώλιασε στις απόκρυφες σκέψεις και επιθυμίες μου, τραγούδησε τα συναισθήματά μου..κέρδισε τα πρώτα riffs στις μουσικές χορδές μου, σιγοψιθύρισε σκόπους αναζήτησης στα βήματά μου...μου έριξε φως στις σκοτεινές πλευρές του έρωτα και κάθισε σαν αγκάθι στα συναισθήματά μου..κάτι που δεν με εγκαταλείπει όπως κάθε δάκρυ πόνου ή αγάπης που έχουμε μέσα μας όταν δεν το έχουμε δεχτεί. Οι James κυκλοφόρησαν το νέο album "Hey Ma" Δεν θα ήθελα να μπω άμεσα στη διαδικασία παράθεσης συναισθημάτων για τον ήχο και τα διάφορα ακούσματα, πραγματικά είναι νωρίς...όσοι αγάπησαν το "Seven" , το " Laid" ή το "millionaires" θα καταλάβουν ότι πρέπει να αφεθούν πρώτα, να δοθούν στην μουσική και μετά να κρίνουν... Στα χρόνια της εφηβείας μας στο σχολείο ακούσαμε πρώτη φορά το " So many ways " και το μουσικό ταξίδι μόλις είχε αρχίσει..Πιστεύετε ότι τ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα