Πέρσι τέτοια εποχή ή μάλλον λίγο πιο νωρίς στις αρχές του καλοκαιριού έζησα από κοντά την εμπειρία "Waterboys". Την εποχή που που έκαναν τα πρώτα βήματά τους οι U2, ο Van Morisson δεν είναι καθόλου τυχαίο το απάνθισμα και διάσπαρτο κλίμα ευφορίας στην μουσική. Οι waterboys δημιουργούν την δεκαετία του '80 ένα νέο κύμα στην Βρετανική σκήνη, έναν νέο ήχο που κινείται σε δύο βάσεις, το rock και το folk. Οι τύποι είναι Σκοτσέζοι και Ιρλανδοί οπότε αυτό που κάνει διαφορετική και ιδιαίτερη την παρουσία τους όπως και την αίσθηση που προσδίδουν στον ήχο τους, είναι η ποικιλία οργάνων... Όταν εννοούμε folk δεν εννοούμε μόνο παραδοσιακά Ιρλανδικά και Σκωτσέζικα όργανα αλλά εννοούμε και το ....μπουζούκι! Φλογέρες, ιρλανδικά φλάουτα, σφυρίκτες, ταμπούρλα, Ηλεκτρικές κιθάρες, ακουστικές, κιθαρόνια, τύμπανα όλα τα κρουστά, μπάσα, πιάνο, πλήκτρα, τρομπέτες, σαξόφωνα, φυσαρμόνικες, βιολιά, φωνητικά! Μια πανδαισία ήχων! Ο Mike Scott όπως έχετε αντιληφθεί σαν θεός Πάνας τραγουδά για την ...
Οι σκέψεις και οι ιδέες μας είναι σαν σπόροι που αντέχουν χιλιάδες χρόνια χωρίς νερό μέχρι να βλαστήσουν αιώνες αργότερα. Όσο οι κυβερνήσεις έλενχουν την ζωή των ανθρώπων, καθιστώντας αδύνατο για αυτούς να έχουν ατομικότητα και οποιοδήποτε απόρρητο, εμείς θα ανθύζουμε περήφανα και βλάσθημα στην βρωμιά που τις περιβάλει.