clipped from www.pop-rock.gr Ο καθένας από εμάς είναι επιφυλακτικός με τις –τόσο της μόδας- επανσυνδέσεις συγκροτημάτων, ειδικά δε, όταν υπάρχει και νέο άλμπουμ στη μέση…ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις, μιας και οι λόγοι ενός reunion διαφέρουν τόσο, που οι πιθανότητες δυναμικής επιστροφής, είναι ίδιες με αυτές της πλήρους ξεπέτας. Ομοίως και εδώ το Hey-Ma των James, αμφιταλαντευόταν μεταξύ των δύο αυτών πιθανών εκδοχών. Ευτυχώς ακούγοντας το, ένα χαμόγελο σκάει στα χείλη γιατί οι James μοιάζουν να μην έφυγαν ποτέ. Η δουλειά αυτή πλημμυρίζει από φρεσκάδα και ενέργεια και η μπάντα που αγαπήθηκε όσο λίγες στην Βρετανία, βάζει όλο της το είναι στα νέα κομμάτια. Κλασσικές James μελωδίες με ουσιώδεις στίχους και δυνατές στιγμές, απαρτίζουν το Ηey Μa, που ‘φωνάζει’ από νεύρο και ενίοτε ‘τσακίζει’ με την αιχμηρή στιχουργική του άποψη. Οι James τα έχουν βάλει με πολλούς και πολλά και αυτό είναι εμφανές σε ολόκληρο το άλμπουμ, από το επίμαχο εξώφυλλο μέχρι την μουσική τους.
Οι σκέψεις και οι ιδέες μας είναι σαν σπόροι που αντέχουν χιλιάδες χρόνια χωρίς νερό μέχρι να βλαστήσουν αιώνες αργότερα. Όσο οι κυβερνήσεις έλενχουν την ζωή των ανθρώπων, καθιστώντας αδύνατο για αυτούς να έχουν ατομικότητα και οποιοδήποτε απόρρητο, εμείς θα ανθύζουμε περήφανα και βλάσθημα στην βρωμιά που τις περιβάλει.